Maciej
Kolejną trasą, z którą się czasem mierzę (a w ciemną część roku nawet dość często) jest „trasa osiedlowa”. Trasa jak wszystkie moje trasy jest oczywiście w systemie tam-i-z-powrotem. Start spod bloku na Poetów i tam także meta.
Jeśli chodzi o dokładny przebieg i długość to trasa ta jest dość mocno modyfikowalna. Zaczyna się od 3km, a kończy jak na razie na 15, ale czeka ją wydłużenie do 17, żeby zapewnić mi obstawienie wszystkich treningów oprócz wybiegań na tę zimę.
Trasa jest prawie całkowicie płaska, jedynie około 100-150 metrów podbiegu zaczyna się ok. 500 metrów od mety. Ten podbieg – po miękkim przez lasek około 100m, lub po chodniku naokoło ok. 150m służy mi do biegania siły biegowej i szczerze z całego serca go nienawidzę 😛
Poza tym trasa rozciąga się pomiędzy ulicą Poetów, wałem nad Wisłą, częściowym nawrotem koło seminarium na Tarchominie, aż do pełnego nawrotu tuż przed Mostem Północnym (tak – mam wyjebane na komisje nazewnictwa, nie zamierzam zmieniać tego przyzwyczajenia). Najdłuższy odcinek biegnie sobie po drodze rowerowo-pieszej, która to ciągnie się właściwie wzdłuż całej ulicy Światowida biegnącej przez cały Tarchomin. Po drodze trzy przejścia dla pieszych ze światłami, w tym tylko jedno na którym się zatrzymuję jeśli jest czerwone (resztę omijam w alternatywny sposób, stąd też te dziwne zawijasy na mapie).
Plusy trasy to oświetlenie, względna płaskość, raczej brak śniegu (to zależy od służb miejskich czy też osiedlowych) i duża możliwość modyfikacji, która umożliwia stworzenie pętli o preferowanych długościach lub też trasy przebiegającej przez nasze ulubione fragmenty osiedla.
Minusy to twarda nawierzchnia – płyty chodnikowe i Pol-Bruk, kretyni parkujący na chodniku oraz rozkoszni idioci wędrujący obok siebie całą szerokością chodnika, nierzadko zaś również po drodze rowerowej.
